BLOG STORIES
PEUTER FANTASIE

EGELTJE PRIKKIE

“Papa kom je me ophalen?” hoor ik zachtjes door de babyfoon geroepen. Wij hebben een babyfoon met beeld sinds Jietse is geboren, eentje die je kunt linken aan meerdere schermpjes. Jelte gaat vaak stil in zijn bed zitten en maakt niet altijd geluid, dus het is wel fijn om te zien wat hij uitspookt. Maar ook om te weten of je naar boven moet omdat hij over de breedte in zijn bed ligt en je hem even goed moet gaan leggen.

Het blauwe wafeldekentje

Jelte slaapt op zolder en is, met onze steile trappen in huis, nog net te klein om zelf in z’n uppie de trap te pakken. Maarten gaat hem halen. Hij is nogal gehecht aan zijn blauwe wafeldekentje en komt dus s’ morgens bijna altijd met dat dekentje naar beneden; “nog even wakker worden in ons bed’. Hij heeft het dekentje opgepropt tussen zijn armen, komt de kamer binnen en zegt “mama ik heb mijn egeltje meegenomen”.

 

Opa Fred

Net voor de winter begon is Jelte met zijn opa Fred gaan klussen aan een egelhotel. Dat is een speciaal huisje voor de egel om er zijn winterslaap te kunnen houden. Fred had de voorbereidingen voor het huisje al gedaan en de maandagen dat de jongens dan kwamen spelen bij opa en oma, gingen ze verder klussen aan het huis. In elkaar schroeven, verven, lakken, het dak maken en natuurlijk inrichten met een grote berg bladeren en egelvoer. Ze waren er erg druk mee! En alsof het toeval was, was het egelhotel diezelfde avond nog bewoond door een echt egeltje. Mijn schoonvader is heel fanatiek hierin en had een wildcamera opgehangen zodat hij samen met de jongens kon kijken of er echt iets gebeurde rondom het hotel. En natuurlijk om de filmpjes dan met ze te kunnen bekijken. En ze vinden het machtig mooi!

Jelte had zijn egel dekenpropje dus ook de naam “prikkie” gegeven. Hij legt het propje op het bed tussen ons in. “Neeeee, mama niet aanraken, dat prikt!”. Ik speel mee. “Au! Au! Nu heb ik stekels in m’n hand”. Jelte verzorgt mijn hand, trekt de stekels er eigenhandig uit en gooit ze naast het bed. Zo! Hij kust mijn hand en vraagt of het weer over is.

Vissen met de slang

Kinderen vallen regelmatig in herhaling. Dus na meerdere keren hetzelfde spelletje te hebben gespeeld en waarin hij in een lachbui slap achterover valt, is het tijd om te gaan vissen. Hij wil onze hoofdkussens hebben en stapelt ze op elkaar, “zo dat is de vissenkom mama”. Met zijn lange knuffelslang, die ook regelmatig mee moet naar beneden. Zo een van Ikea. Gooit hij naast het bed zijn hengel (slang) uit. “Oh mama ik heb beet”. De woorden hij soms gebruikt, verbazen wij ons vaak genoeg over. Voor een 2,5 jarig jongetje is hij erg mondig en kletst de oren van je hoofd. Dit specifieke zinnetje komt van Pieter Konijn, die hij en over heeft zitten kijken omdat hij fan is van de avonturen die de konijntjes allemaal beleven. Weer die herhaling die kinderen blijkbaar fijn vinden! Maar we horen ook regelmatig onszelf terug in zinnen die hij gebruikt. We lachen ons stuk!

 

 

“Ik heb een grote vis gevangen, zo! Die doen we in de kom”. En hij doet net alsof hij de vis van de staart van de slang afhaalt en gooit hem op de grote kussenstapel. De fantasie van deze leeftijd is echt inspirerend! Zelfs blijkbaar zo inspirerend dat ik er dus een blogverhaal over schrijf.

#miloudijkstrafotografie #fotograafamersfoort #documentairfamiliefotograaf #kinderfotograaf #boysmom #peuterfantasie #documentairefotografie #kroostfotograaf #

Scroll to Top